قال امیر المؤمنین (علیه‌السلام): «آهِ مِنْ نَارٍ تُنْضِجُ الأَکبَادَ وَ الکلَی! آهِ مِنْ نَارٍ نَزَّاعَةٍ لِلشَّوَی! آهِ مِنْ غَمْرَةٍ مِنْ مُلْهَبَاتٍ لَظَی»
امیر المؤمنین (علیه‌السلام) در مناجات فرمودند: «آه از آتشی که جگرها و کلیه‌ها را می‌پزد! آه از آتشی که پوست سر و اندام را بر می‌کنَد! آه از فرو رفتن [و غوطه خوردن] در شعله‌های سرکش!».
[امالی، شیخ صدوق، صفحه‌ی 77؛ روضة الواعظین، فتال نیشابوری، جلد 1، صفحه‌ی 111؛ تنبیه الخواطر، ورام بن ابی‌فراس، جلد 2؛ مفتاح الفلاح، شیخ بهایی، صفحه‌ی 305؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 41، صفحه‌ی 11]
